Üstümde yirmi yıllık zorbaların travması var / POEM

Üstümde yirmi yıllık zorbaların travması var

Ahım var ahım.

Bir parkta kaybeder insan anahtarını

ben kaybedebilirdim gözümü yahut hayatımı.

İnsan uyur yarının derdi ile

uyurum kaç yıllık kederle.

Gün döner gece biter bitmez bunlar

bunların bittiği yerde çürür insanlar.

Bilirim bir iki dost

hepsi yaşlı durur yaşından

konuşmasından gözünün nurundan 

anlarsın ya da anlamaz ama bil ki

o yaşlı götoşlar sinirlenir ya ara sıra

onların gençlik fotoğrafları benzemez bize.

Kızmıyorum onlara yine de.

Üstümde yılların hüznü var,

ağlamam gelir gider.

Otobüs camında nice baş benzersiz

ağlamak bile sınıfsal.

İşe gider

okula kimi

yine de her şeye rağmen neşeliyiz,

masum, zaman zaman asabi.

Yeni değil

yenik Türk

genç değil

geçik Türk.

Ayaklanır silkeleniriz.

Bugün köle yarın hür!