Yurt / POEM

Yurdumu rüzgarlar sarar isimsiz

hepsinin dilinde tek şey biz

ve nasıl katledileceğimiz.

Çiçeklerle dolup taşmış bir bahçe

ortasında bir masa birkaç tabure

insanlar gelir yanıma dostça el sıkışırız.

Bir şey ölmüş yatıyor masamızda.

Bir şeyin taziyesindeyiz, başsız.

Yurdumun çiçekleri,

bize benzer 

ne de ölmeye hazır.