Anamın Memesi / POEM

Mora doğan piçleri topladı çöpçüler

Sabahın beşinde İstanbul ne güzel

İşe giden sigarası koktu otobüs ve 

diktatörün bıyığı kadar sabit trafikte

yol alıyorum. 

Mora doğan piçlerden biri 

sabahın ziyanında

 kulağımda pop dinliyorum.

Bari bizi bırak bu yakasında şehrin

bozuk kaldırımında neşe dileneyim.

Şoför amca farklı diyardansın bilirim

ismini hangi alfabeyle yazmamı istersin?

Metrobüs, metro, martı

işe giden her piçi marksist yaptı.

Şeref yoksunu sevgilim sensizim

inan gün doğarken aklımda yalnız 

2023 seçimleri vardı.

Zam, zaman, bir masal, yalan

pasiflora kanalizasyonuna ağzını dayayan

şu milleti uyandıran tek şey benim kahkaham.

Atsam, atsam, belki kovulurum 

toplu tuvaletinde yurdumun,

sıçılır ağzıma hemen, bilmem neden,

çünkü en az 3. sınıf bir ezilen 

ya da sikik bir etnik bozuntu dedem,

ben hakim bir kimlikle oturuyorsam,

muhtemelen kimliğim her şeyimle

demokrat amcamızdan daha cesur her haliyle,

şiir, şiir, virgülle dans etsin.

Ben seçimlerin akşamı mutluysam

tek şartım ama tek

senle sevişeyim.

Ya ben ya da sen beni.

Venedikte olsa ölürdü

İstanbul'da sürünür şair.

Derse kendine şair uzak dur o picten

çünkü kişi en fazla ucubedir azizim.

Başka kimlik pırangadır tenime.

Tenim anamın memesinde.