Şiir Fukarası Şiir/ POEM

Göklerde gördüm seni

basma eteğini memelerine kadar çekmişsin

saçlarının kınası

ensesi yanık oğullarının renginde,

gözlerinin elası çamur akan nehirde

sesinin şerri rüyalarında al bacı

baldan tatlı gelir bana ninni

uyutur, uyurum, yollarda bir de

üstelik göklerden düştüm

göklere çıktım

alabora etti beni bir kişi

ailemmiş, belki dedem bilemedim, böyle iş.

Akdeniz yarıldı içinde fetüs çıban

elinde bal kovanı tutan bir çoban yardı karnımı

etimden değil ruhumdan tiksindi fakat

ne ettiyse ancak vuslatımı senle

işte onu çabuklastırdı.

Neydi asasındaki kudret

yoktu öyle bilirdi keresteden minber

bir söz bir söz yankılanır gökkubbede

bilmezler ne asa ne minber 

ruhuyla ölümsüz ölümle kardeş peygamber.

Şimdi ortasına gideceğim Marmara'nın

bir şey bulmaya değil yalnız gitmeye

belki bir adayı kaldırırım kulağından

kalk da çıbanı ol şu leş denizin

üstüne bir mermer tapınak dikelim

tüm akça ruhları bir orkestra ile çağıralım.

Tuttursunlar ölümsüz şarkıyı

ki çürümenin korkusu dinsin

Biz ki çamurla sırlanmış yaratıklar

o adanın adını bile bilmeyelim.

Ey şehri şehid

ey erguvan renkli kumaşlara sarılı

ölü şehzadeler tabutu

Uyan vaktin geldi

Bir vakit bir çift kahverengi gözle baktım

ne aklıma geldi Süleyman ne Fatih

yalnız Develioğlu eski belediye reisi

ki çocukken sıkmıştı elimi

Şimdi olsa sıkmam.

Uyan vaktin geldi

ey güzel karısı Avrupa'nın

ey çirkin sıfatı tüm mülteci acısının

bir sallanmaya bakar şanın.

Bilmem nereye gider bu şiir

giderse bir şey bilinsin isterim

ne beyaz kağıtlara mürekkeple yazılırlar

ne de ben kallavi bir sessizlikteyim.

Ekranı kırık telefonda

iki büklüm oturmuşum klozete

tam da öyle yazarım.