Boğaz/ POEM

Yorgundum

sen de belki benden çok. 

Boğaza baktık sandı arkamızdan geçenler.

Bilemezler, 

ikimiz de farklı farklı şeyler gördük 

ve bıraktık yüzümüzü denizin kalbine

belki de ekledik hüznünü şehrin

zaten dolu günahkar haznemize.

Yıkanır mı kiri içimdeki duvarın 

senin acın diner mi sözlerimle bilmem

ama şöyle derler

Boğaziçi ne de olsa iyi gelir.

Bir iki kez dert dinler

 ve genellikle başından savar.

biz sanki oralıydık.

Bu semt bunlara değil 

fetihlere hasret 

ve anlasın ki şu taştan tepeler

biz asıl fethettik 

çocukluğumuzdan yıpranmışlıkları.

Bunları tamir etmek yerine

öpüşmeyi de seçebilirdik.

Küçük küçük restoranlar 

içinde turuncu ışıklar yanar

rüzgar, mor gökyüzü, akşam

yeşili gözlerinin bir şeyler arar

bir çakmak,

yollar, belki selamet.

O yaz günü gelecek sabret.