İmdat / POEM

Bayır domuzları çiğniyor 

Hiç de orada olmayan gözlerimi

Bilmem en son neyi görmüşlerdir.

Uçurum esiyor.

Kara kayaların uçları sivri.

Hepsinin başında bir bekçi dikili. 

Hangisinde öleceğim.

Hangisi ayağıyla itip gebermiş diyecek.

İmdat, yandım. 

Bağırdığımı bir ben duyarım.

Yanıyorum, merhamet edin.

Şimdi bilinmeze bir yol tepiyorum. 

Hanımeli kokusu, dolapta naftalin

İçimde korku yarabbim.

Bir şeyleri gördüm.

Suratlarda altın bir gülümseme altında 

Ne çirkin emeller var.

Kayalar en azından kaya.

Uçurum esiyor.

Kara kayaların uçları sivri.

Hepsinin başında bir bekçi dikili.

Hangisiyle dertleşeceğim.

Hangisi beni bir teknede uğurlayacak son kez.

Göremeyeceğim.

İmdat, yurdumda bir çiçek açsın.