Üryan / POEM
Sıralı yaralarım, kirpiklerim bile yara.
Saydam çiçeklerle süslenmiş cesedim
kentin ak pak meydanında üryan yatmakta.
Mora çalmış etim,
belki de kokumdan rahatsız ahali, bilmem,
sessizce izliyorlar.
Haliç'e kaç piç kral dölü gömülüyse
O kadar mor akşamı döşeli üzerine İstanbul'un.
Ne güzel rüzgarda bahar dalları
bilmezler ne kan çekti toprak
ve akşam güneşi kurutmaz gözümdeki yaşı.
Kaç kılıç darbesiyle devrildi atlar.
Kaç şarkı diriltti ensesinden kesilmiş kadavramı.
Bu sefer değil.
Bu sefer saydam çiçeklere kanım yürür.
Bu sefer kokum vebadan da beter
dumanı var çürüyüp giden her zerremin.
Meydanda.
Üryan.
Yorumlar
Yorum Gönder