Hastayım / POEM

Korkum bir iki tokat yüzümde 

Korkunu giyindim kat kat tenime

Şimdi İstanbul'a gelince kalbim kırılır

Şehrin her sokağında nurun dolaşır

Kalbim kırık bilmezsin kanserimi 

Hiç sevme istedim erken ölecek birini

Ufkumu gömdüm kule dibine 

Göllere düştüm okyanus diye 

Korkum ellerini saramaz 

Öptüm gözünü son kez 

Cihangirde kayıp bir başıboş 

Sensizlik hastalığımdan da betermiş.