Deniz ve Güneş İki Şiir / POEM

I.

Paltosuz çıktım sokağa
balıkçıl Heron'un pislettiği bir banktayım
oturmaktayım önümde deniz
bendeniz ve grilik.
Paltosuzluktan fena titriyorum ve tabii sensizlik
ellerim çatlamış habibim ellerin sarsa düzelirim.

Balıkçıl kuşunun uzun boğazında bir Boğaz çuprası
can çekişiyor o sıra, bir banktayım oturmaktayım
deniz ve bendeniz paltolu ya da paltosuz önemsiz
bir bardak çay tatsız, kara, gök boğulmuş bulutlara
bir çuprayım sanki bir balıkçılın boğazında
Yahut sensiz oturmaktayım Bosforo vapurunun karşısında.


II.

Lebi derya bir tepeden seyrederim
seyrettiğim deniz; alacalı yüzeyi ve güneş
bir batış
       bir yükseliş
küçük balık avcısı karabatak misali 

ben de dalmalıyım.

Tan vakti göğün rengi ve cihan
güneş ve deniz bilirim o da beni seyreyler
hissiz bakışlarıyla bir adam tepeden 

sevişir durur der zannımca manen
ve ekler
tepede duran adam tepelerin karabatağı
kavruk teninde saklı güneşi kavruk teni
güneşe aşkının nişanesi.
Kıyıya in!
Kıyıdan güneşe doğru ne kadar su varsa
Ayak parmağınla dokunduğun su ulaşır bütün sulara
Bir bütün olarak dünyada akmakta ve güneş
Güneş hepsinin üstünde dalgalanmakta!