Vapur Tepeleri Döller

Araf denen şeyin ortasına sıkışık

ne yapsa düşecek biri, korumak için,

şükrettiği haline sıkıca tutunur.

İşte öyle insanlarla dolu bindiğim vapur.

Kuleleri, minareleri yansır gözlerine akının,

turkuaz hançeri ak köpüğünü sıçratır yüzlerine

şehrin arafında oturan İstanbulluların.

Rujlu bir dudak gibidir kıyılar

şimdi bu kıyılara bakar kavruk ve muhtemelen

lisanı bozuk delikanlılar.

Şehrin kıyılarında burçlar

sanki onların çarpık ve çürük dişleri var.

Açılır kapanırlar, vıcık vıcık.

Vapur döller tepeleri

ürkek delikanlılar gizlice izlerler.

Kınalı örgülerin üzerine bağlanan

eflatun yazmalar uçuşur esintiyle

ve bir Roman akordiyon çalar.

Gezinir durur vapur,

Kadıköy anonsu duyurulur.

İnerim.

tortu