Elimde Ayakkabısı Babamın / POEM

Elimde ayakkabısı babamın

kanı üstünde yerde yatanın

sütten kesti beni kendi vatanım

böyle katlettim mefta babamı 

Anam bile şimdi ağlamaz

ağlardı cesetleri kendi çocuğu sandığından

Başında dururuz ölünün

yerde üçümüz de paramparça.

Kim ölü kim diri bilmeyiz

etlerimiz karışmış, bulamaç ana.