Ne Çok Sevebilirmişim / POEM

Ne çok sevebilirmişim

seni mesela.

Kısa saçların 

kısık gözlerin

buruk sesin

birkaç hafta sürdü 

yataktan kalkmadan

güldük, konuştuk, seviştik.

Neden bitti, bilmem.

Ne çok sevdim seni diyemem,

sevebilirmişim.

Ne çok sevebilirmişim 

sesinde vardı bir şeyler

çağlar öncesinden tanıdığım

mermere şekil veren babamın duyduğu

bir şey, bir hışırtı sesi,

tıslayış gibi.

Sesinde saklıydı, belinde, öpüşünde.

N'oldu bilmem sürmedi

benlik değildi bu sefer sen pek sevmedin.

Ne çok sevebilirmişim.

İlk kez bu kadar yorulmuştum.

Bazen konuşsak da olurdu.

Dudaklarından yalnız öpücükler aldım.

Ne dediğin şeyler aklımda ne de sesin,

yalnız iniltilerimiz.

Baya sürdü, bitti. 

Diğer her şey gibi.

Ne çok sevebilirmişim,

başkalarıyla yatıp kalkmasaydın.

Ben de başkalarının olmasam,

denk gelseydi bir şeyler 

belki bir gece dönüşte bardan,

okuldan, bahçeden.

Falan.