İntihar / POEM

Sabahın beşi
kadifeden mavisi göğün üstümde bir şal
ayaklarım çıplak 
soğuk beton merdivende oturuyorum
ayağım karıncalanıyor, geçiyor.
Kuşlar ötüyor, sabah eşeliyor toprağı kokuyor.
Duvarda salyangozlar bana benziyor.

Yüzüm görünmüyor, yok sanki gözlerim.
Koca ellerim, muktedir, 
sabahın ilk nefesini ciğerime iliştiriyor.
Yüzüm görünmüyor. Ayaklarım buz kesti.

Çingenenin at arabası geçiyor,
tıngır mıngır, at pisliği rüzgarla taşınıyor.

Uyansa da öpsem onu
Merdivendeki kazmanın ucunda bir avuç toprak
İçinde binlerce solucan, kol, kulak.

Uyansa da öpsem onu,
Bahçeye gömdüm dün gece onu.

Uyansa da öpsem onu,
kim bilir dudağı hangi katında apartmanın
bir saksısında.

Çakıldığım bahçede 
dağılı beynim papatyaları incitmiş midir?

Çakıldığım bahçede güverir mi etim?




Yorumlar

En çok okunanlar