Sür 2 / POEM

Sürdüm o atları uçsuz uyku vadisinde
Uyanmak ne yorucuymuş, uyumak da öyle.
Tek başına binlerce yılkı arasında, sahibim hepsine.
Her birinin terine, her birinin sesine, çiftesine,
kalbime, mideme, gözlerime, yapma!
Onlarla gitmeseydim keşke.

Eğersiz atları sürmek yerine kalsaydım
aşık değilim ki 
  sürmeye.
Aşığım sürüşlere dair her şeye.
Sigarama da. Sana, neyse.

Binlercesi var demiştim, yok.
Bir tanesi bile şüpheli, neyi sevdin, yok.
Şen değil her kıvranış.
 Artık.
Beni kurtarmaya gelmeyecek misin?
Yoksa sen de mi yoksun.

Vardın,
kanatların da.
Uçmaz sandım.

Hepsi benim gibi değildir
kendimi sevsem hepsini bilmezdim.

Aradık. Bulamamayı bulduk sanırım.
Sevdik. Sevmemeyi sanırım.
Bildik. Bildiklerimizi.
Ben seni çok özledim.