Gök, Sen, Zeytinlik / POEM

 Gök, batış kuşağını giyip

al mor yanarken son kez

biz zeytinliğin bağrında

bir akşam verandasında

diz dize oturalım.

Toprak zeytinlere,

gök dönenceye,

dalgalar aya,

ben sana sevdalanayım.

Gök, kadife karanlıkta 

yıldızlarla ahbaplığını ededursun,

biz çalkarasına,

çalkarası bize tutulsun.

Yıldızlar dönerken

ellerimiz kavuşsun,

ne çok isterdim. 

Bir teras tangosu kadar sıcak

bir bağ verandası dansı, 

gök şahit sevgilim.

Dans edelim.