Hançeri Göğsümün / POEM

Temmuz sessizliği, gece vakti,

yıldızlarla bezeli sema, 

masada bakışların akmasa da

orada. Mat, sisli, arkasında

solucan dolu toprağın bağrında mezar taşları.

Gözlerin bakmasa da açık, kurumuş.

Mat gözlerine karşı, 

kanı çekilmiş bir temmuz akşamı,

gelincikler gibi narin sözlerimi kusuyorum.

Aslında gece vakti,

 odamdayım, havasız bir oda.

Gözlerim tavanda, kanlanmış değerli topları

yüzümün tavana dikili.

En son ne zaman kırptığımı hatırlamıyorum.

Elimde bir hançer, göğsümde.

Elimde onun hançeri bağrımda 

bir şeyler yazılı sanki üstünde hançerin,

göğsüme saplı, okunmuyor. 

Bir tarih belki, bir ad, ünvan.

Bir yemek tarifi kim bilir, belki de bir itiraf.

Ne yazıyor orada?

Yazmıyorsa?

Gözlerim tavanda, göğsümde, mezarda, hançerde, gazetede, Şule'de, Emine'de, Hasankeyf'te, bir otelde cayır cayır, alnının kurşununda yerde yatanın, Cemile'nin, Ceyda'nın dudağına yapışanda.

23 Aralık sabahı,

temmuz sessizliği,

sevimsiz bir apartmanda.