İğde / POEM

İğde salınır,

gümüş dalları arasında

göze gelmez sarısı 

öyle kokar ki

çakıllı bağları hatırlarım.

İğde salınır,

üstünden kurbağaların,

benekli kelebeklerin yanından,

 al mor sabah göğüne oradan

 kimsesiz odalarıma

 narince sızar, canlanırım. 

Dereler aşar, günler devirir,

ıslak kuytularına değer aşıkların

kokusu sarar her yeri iğdelerin.

Bakarım,

 mavi yeşil dallarda bahar

solgun suratıma düşmez.

İlk kez bu aylarda

gönlümün kırgınlığı

kırlangıç çığlıyla geçmez.

Duyarım,

yumrusu boğazımın

dile gelmiş konuşur.

Yutkunmayla geçmeyen

elem tümörü bu,

sıkı sıkıya tutunur.

İğde salınır.

İğdeler kokar.

İğdeler yanar güneşte,

 kumlu meyvesi kızarır.

Kokusu ekşir çiçeklerin,

dökülür çoğu.

Kokusu gibi de tütmez küllü sarısı,

geçmedi de zaten bu bahar 

gönlümün sızısı.