Kazan/ POEM

Koca bir kazan,

yanıyoruz, içindeyiz

her birimiz birbirimizin.

Pişmek için, birleşmek ve

katı kesilmeye değil,

tanınmayana dek kaynamaya

yanıyoruz.

Servis edilmeyeceğiz.

O kazandan çıkmaya değil,

yok olmaya kaynıyoruz, öleceğiz.

Acılar, acılar.

Hissedecegiz.

Etim, kemiğim, akı gözümün,

farkı kalmadan bağırsağından, 

beyninin kıvrımından 

ezilecek, şarap gibi ama içilemeyecek.

Bu kazan yandıkça varla yok

birbiriyle sevişecek.