Cinayet Korkusu/ POEM

Cinayet korkusu bunun adı.

Bir ölü, kadın.

Yedi katlı binanın tüm merdivenlerinden

bir adam tarafından 

sürüklenerek aşağı indiriliyor.

Biri topukluyla gece vakti ne arıyor?

Öyle bir ses..

Kafası her merdivene çarpıyor.

Cinayet korkusu bunun adı.

Bir kedi Mart ayı,

ağlıyor bahçede.

Bir çocuk ölüyor sanıyorum.

Bir ses belki eğleniyor birileri

birini mi bıçakladılar?

Metronun ray gıcırtısı.

Durakta biri testereyle kopartıyor kafamı.

Cinayet korkusu bunun adı.

Biri yatıyor kaldırımda

ayakkabısının altı delik,

biri kendini öldürecek caniyle göz göze,

biri arkasından geleni 

o sıra ne pişirsem diye düşünüyor sanıyor.

Biri koca kılıçla insan doğruyor.

Cinayet korkusu bunun adı.

Çöp kutularında kimlerin cesedi,

belki Roma zamanında oturduğun ağaç dibi

birinin son nefesi

bir kadın, çocuk, bir geyik belki.

Cinayet korkusu bunun adı, Ali.

Cinayet korkusu bunun adı, ben.