Nefretin Şarkısı/ POEM

Gri gri kanatları 

açtı göğe içinde yok uçmaya takati

şehrin metrosunda her boka razı

fare gibi dolan dolan aynı rotayı hızlı

elim kolum, ensemi 

temmuz güneşi yaksın

yakar beni fakat

metrobüsün motor sıcağı.

İş iş parçası hayatın

hayatım parçası şu iğrenç çarkın.

Sesi sesi titretir güya evreni

beni sadece uyuz eder, kendi kendinin lideri.

Tekrar ederim sinmem

kelimeler babanın sözlüğüne mi tapulu

içimde varsa öfke bulur yolunu

hangi dilde daha iyi duyulur siklemem

bence şiirler öğrenmeli katletmeyi.