Nenemin Ruhu / POEM

Uçurumun kenarında bir ağaç

eskiden süt dökerlermiş köklerine

Dibinde uyuya kalmışım

rüyamda ya da uykumda 

Biri ağzımı açıp üfledi nenemin ruhunu

Nenem doğururken ölmüş annemin anasını.

Uyandım ellerim birer jilet

mahmur gözlerimi yerle yeksan ettim

Kapısını açtım caminin

içerde dedeler secdede

Başım elimde ortasına bıraktım cemaatin

uçuruma kadar başsız yürüdüm.

Nenem öldü yine o gün,

ben de.