Aleni / POEM

Haliç yarılmış ortadan ikiye 

Ortasında bir mabet nur içinde

Al mor yanıyor gökte bir melek

kanlı kordonu daha kesilmemiş 

Mabetten göğe 

Çamurdan nura..

Ve ben sanki kulenin kendisiyim.

Yan Galata bu akşam ki çeksin elini

Aleni bir soygun ve pogrom hissi

Kalbimde bir şeyler yer değiştirdi.

Uçsuz bir ipekle sarılmış 

Erguvana doğan bir bebekken

Şimdi çeperinde şehrin yatak döşek yatıyorum. 

Bir düşüş 

kirleniş.

Ve inanırım bu din dinim

duman, hastalık ve kin kinim.

İçimde görmediğin ağaçlar var 

Ciğerlerim delik deşik muhtemelen iğde

Ve sevgilim bil ki

Dinim ve kinim 

Ve aleni her şeyimle seninim.