Sanma / POEM

Sanma ki

Kalp kırılır ve kapısı cehennemin üstüme 

kilitlenir.

Öyle değil. 

Bir savaş bu.

İlk anlamlı sesinden bu yana insanlığın.

Yakılan cadılara kadar.

Oradan, tarlalarda tecavüze uğrayan.

Kafası kesilen kadınlara kadar.

Bu savaşta bizim tarafımız belli.

Bilmeliyiz ki biz

En nurlu yüzüyüz evrenin.

Çünkü bizim tarafımızda kan var.

Onlar ki mermerden tanrılar.

Onların ışığı, toprağın çamuruna kinden.

Biz duman,

Biz pogromlarda yanan,

Biz hastalık.

Onlar insan

Onlar Sivas'ta bir otel önünde azgın 

havlayan binlerce katil, cani.

Yanan can tam da ateşin kendisi.

Sanma ki kalp kırılır.

Şaraplar da böyle yapılır.