Ağıt ve Beddua / POEM

I.

Kırılmadı kalbim hiç öylesine,
Korktum kırılmasından.
Okşanınca başım irkildim,
Duvarlara vurulmasından korktum.

Akıtınca çatı sandım ki sel bu,
Yalpalayınca bedenim sanki zelzele koptu.
Elim, ayağım buz kesti, kesildi katresi gözümün,
Bulutlara gizlendi güneş, söndü ruhumun nuru.

II.

Uzun yıllar uğraş dur didin,
Yırt parçala dağla göğsünü.
Yansın tüm katreler aktığı yerden,
Ağlarken gül, gülerken boğul.

Kan kus, kustukça daha da!
Kalmayıncaya kadar tek damla ne varsa.

Dökülsün bağırsakların ipek bir örtünün
Pürüzsüz bir tenden akışı gibi.

Ciğerlerin parça parça dağılsın
Yerle yeksan paramparça kristaller gibi.

Kalbin kor ateşlerde küle dönsün
Işık pervaneleri sinekler gibi.
Bedenin savrulup etin bozulsun
Leşinin üstüne kurtlar üşüşsün.