Seyri Alem - POEM

Yalpalayarak yol alan küçük bir yelkenli.

Ufuk çizgisinin boşluğu

ve eğildiğinde sızlayan küflü yarası

hatırlatır melteme duyulan özlemi.

Ardında bıraktığı beyazın içinde

boğulur söylem.

Kursağında kalan kelam sızlatır,

yaparken vakitsiz gelen fırtınanın

izahatini.

Doldu yelkenler, arşınlayın, ileri!

Homurdanarak atar bendini,

pervasız

ve bir o kadar da fevri.

Kulağın dolarken dilberin arsız ezgisiyle,

hatırla.

Eğer vardıysan vaat edilen topraklara,

işledin günahların en ağırını

daha çıkmadan yola.