Yutuldum Timsah Tarafından, Evet Tarafından! / POEM

Kapım tıklandı, gir, dedim

Derisi kurumuş bir timsahla göz göze geldim.
Buca'da ne timsahı dememle
yatağımın yanı başına kadar geldi.
Sırtımı kaşır mısın? 

   Kaşırım, beni parçalar mısın?
Parçalarım.. Önce sırtımı kaşı da sonra bakarız.
  Kaşıyayım..
  Küveti doldur da gir bu böyle olmaz, dedim. Derin çok kuru!

Su faturasını ödememişsin seni gamsız insan oğlu! diye, açtı
ev arkadaşımın çiğnenmiş  kolunu görebildiğim ağzını.

Sonra bir tık tık daha
İrkildim ve ürkerek gel sen de tam olsun, diye iniltiyle karışık
bir sesçik çıkardım timsahın korkusundan.

Ayakları nasırlı bir sansar anası ki boyu 2 metre kadar.
Kedi gibi tüylü çakal kadar sinsi mi sinsi bir sırıtışla
  Yahu, karnım aç! dedi, belertti gözlerini, bakakaldı

kat kat katlanmış göbeğime.

 Timsah oradan tedirgin edici bir sahiplenişle 

     Tavuk hırsızı sansar, git! Yoksa yırtarım o paspas kuyruğunu

 Yiyemezsin ben varken sen tek başına bu insan oğlunu.

Baygınlık geçirecektim ağzının kokusundan
 ama nasılsa direndim haşmetli timsahın korkusundan.

Sansar paspas kuyruğunu süre süre çıktı gitti.
 İyi mi oldu bilemedim ama tozunu kallavi süpürüp çıktı odamdan.

Timsah kardeş niyetini bilemem, yeme beni, ben hem zaten veganım!
Vegan mısın? Ben de yamyamım, deyip yuttu beni bir ham ile, düştüm midesine.
Ölmemişsin oğlum diye sarıldım kolsuz arkadaşıma.
   Timsaha sorabildin mi? diye sordu, niye gelmiş?
Timsahlar böyle ara sıra gelirmiş..
   Timsahlar böyle ara sıra gelir miymiş?
Ya, ya! Gelir giderlermiş ve iki ham edip silip süpürürlermiş
 böyle bizim gibi insanları.