Duvarın Arkasındaki Koku / POEM

Erguvan ipeklerde taşınır taç

mavi gerdanlıklara layık boyunlara,

henüz kırılmamış.

Koca bir alay saraya taşır şanlı tacı

etrafına dişleri kanlı cengaver kaleler 

sarılmış

korur kenti, hiç aşağılanmamış.

Hemen eteklerinde başlar doğduğum yerler, 

birer birer uzanır tepeler

betondan, balçıktan, kaya ya da kum.

İğrenç, yamalı bedenlerimi

tümülüs iriniyle doğurup atar, 

patlarım, sağlam kalırım, iç içe girer

elim, kolum tehdit hele kokum.

Sararmış fetüslerden örülmüş evlerde 

yaşarım,

yetim derilerini giyinirim.

Salyalarla kaplanmışım,

yarıklarımdan binlercesi akar, sarar beni

sütümle beslerim, sütümle çürütürüm.

Duvarların arkasındaki 

namı intizamıyla namdar kentleri  

ürkütürüm ki ürkütücüyüm.