Salya Marmara/ POEM

Ne acı,

iki eli cebinde dolanırsın

kıyısında,

alıştığını görmek istersin.

Annenin yarığı.

Kirli, kirletilmiş, ak kara, kuru ıslak

ne varsa sana ait orada.

Dalıp uyuyacağın köşeleri,

sığınacağın kuytuları mahveden sensin.

Salya, salya,

beyaz örtüsünü sen geçirdin başına,

başından geçenleri zaman zaman unutmuş

olana.

Salya, salya

maviyi çaldı senden

martıları da alacak.

Koca bir çıban ortasında suyun

patlasa rahatlayacak.