Farkhunda / POEM

Farkhunda,

akan kanınla boyanırdı inan koca Sahra

akan gözyaşımla da sulanırdı. 

Farkhunda,

ciğerimin sızısı, çıkmıyor yüzün aklımdan,

 rüyalarımın sancısı.

Sivas'ın isi, 

ateşi, dumanı, nefreti

biri de mi merhamet etmez

ki etmedi. 

Ah Farkhunda ha Sivas ha sen. 

Kanınla kardeşiz kucağında toprağın

akında bulutun ağlayan

sesinde ağıdın dilime pelesenk

yüzüm gülmez artık. 

Diri diri yanmadıkça bilmem acını.

Tanrı kelamı yansa senin kadar yanamazdı.