Leşin Tavafı / POEM

Dost ile düştü gönlüme ateş

ateşin narına yandım, söndürme!

Biz ki al kanatlılar döner dururuz

bu eşikten giren cana zulüm etme.

Ovanın ortasında yanar evimiz

yağmur harlar, rüzgar çoğaltır,

sönmez şenlikli ateşimiz gör bak 

ve arlanmaz o meftun bedenimiz.

Tavaf ettik kâinatı al kanatlı atlarla

geceye sığınmış bizleri uyandırma.

Uykumuz öyle derin ki ölüm ne 

inlesin aşıklar günlerce o an geldiğinde.

Gelsin şanlı günü kurtuluşun

yalnız ölmek için bunca şey

giydiğim beden bedenlerle koksun

cansız da aşık yine bu akça leş.