Suratsız, Dinozor / POEM

Arsız, ağlak!

Kıçın oturmak ister

ayaklarını yalattıkları sandalyeye 

ki rahatlayasın.

Utanmaz, pişkin!

Yalansın istersin putların

ki bir kere bile öpülmedin 

candan, tenden, yanmışsın.

Suratsız, dinozor!

Ağzın tıkanmış 

hayalinde belini saran adam olmuşsun

o değilsin, yapayalnızsın,

sana acımak bile ne zor.

Sığ, dar, ölümcül!

Bahar dallarıma çiçekler getirir

sen orada çelik kılıflarda küflen.

İkiyüzlü, puşt!

bir tek cümlem 

hırlamana bedel.