Elveda İzmir / POEM

Sırtına çizilmiş kamburlarda
usulca dalgalanır göğün moru,
 batışı güneşin ve dibi boylama korkusu
 bir çift göz olur suya karşı oturanlara.

Çimler dolu,
kahkahalar kulaklarımda silinir yavaşça.
Oturduğum bankın önünden
geçen insanlar hızlanır,
bükülür her dalga vurdukça.

Şimdi tüm İzmir arkamda kaldı
önümde yalnızca deniz var.
Oturduğum bankın arkasında
ne var
  ne yoksa
    güneşle birlikte battı ve
sırtıma yaslandı denizin mor kamburları.

Elveda.