11.1.21 / POEM

Kimse sormadı,

duvarlar kadar soluk bir hayat.

Gökyüzüne baktım.

Kimse sormadı, 

otobüs kapısını açmadı.

Gök gürledi, yağmur düşmedi.

Kimse sormadı,

cebimde para varken,

yokken.

Kimse görmedi, bu bahar ben evdeydim.

Bu yaz geceleri yatamadım,

tırnaklarımı kesmedim,

bir dostla konuşmadan geçti gitti.

Bu sonbahar düşmedi bir tek damla su.

Gökyüzü, yıldız, bahar.

Bu aylar yok mu!

Odamdan çıkmadım, odama da girmedim.

Kimseyle konuşmadım, sevişmedim.

Kedi de sevmedim. 

Kimse sormadı,

bu anlattıkları şeyler yordu,

korku, korkumuz yoldan saptı.

Bu anlattıkları şeyler işte,

canı cehenneme!

Bir kahve izi masamda,

üstünde bir iki tel saçım,

beyaz, turuncu, siyah.

Kimse sormadı, 

durmadı,

bakmadı.

Geldiler, övdüm.

Geldiler, ortak oldum acılarına.

Geldiler, duydum. Tamam, DUYDUM!

Geldiler, güldüm, güldüler. 

Siktirip gittiler. 

Kimse duymadı.

Bu kış ben...