Balkon / POEM

Hatırlarım,

gezegenler bir biri ardına diziliydi.

Ay nispeten ufak ama tepelerden uzaktı.

Al mor yanan yıldızların adını sordun.

Yıldızların adları en çok sana yaraşırdı.

Çamlar iğnelerini savurmuş,

hanımelleri açmış, uçmuş.

Hatırlarım,

bir şey vardı o akşam. 

O akşamın kokusunu nerede duysam,

kat kat hüzünle sarınırım.

Ne hoştu!

Hatırlarım,

saçlarımda parmakların,

sesini sokağın,

dizilişini yıldızların.

Yoksa unuttun mu?

Manolyalar toprağa düşmüş 

 çürümüşlerse de

aklımda kalan daldaki beyazlığıdır.

Biz o balkonda..

Sahi öpüştük mü?

Bu sözü hatırlarım da onu hatırlamam.

Ne aklım ne başım yerindeydi o akşam.