Migren, Pinochet ve de Evren / POEM

Kalkıp inen bir göğüs kafesi

hırıltılı nefes, migren, 

buzdolabının kahrolası sesi, 

üst komşunun parke gıcırtısı.

Basma ona uç, kanatlan Allah'ın cezası.

Üçlü prizin ışıklı düğmesi, 

nasıl bozulmasın sinirlerim.

 Üstüne çınlayan bir kulak.

Duvarlar kan izi. Karanlıkta günlerce yatasım var.

Karanlıkta parçalara ayrılmalıyım.

Kanı abarttım bu arada, kaygılanmayın!

Kafam biçiminden uzak

kimine göre sıyrılmış ve itinadan firari.

Yastıkta, kan çanağı gözlerim devrik

kanlı sultanlar gibi

ve tek dileği kendi zindanından kaçmak kafamın,

giyotin daha evla migrenden.

Jakoben ağrıların pençesindeyim

Hassas kalbimden daha az çektim,

darbelerden de ve de Evren'den.

Allende kafamsa ağrım Pinochet,

bu da geçer siktir et, dert etme.