İçimin Rengi / POEM

Kulağımı dayadım kadim kapıya

ardında zifiri karanlık bir oda var.

İçimin renginde bir ırmak akıyormuş

tutuldum akışına, çokluğuna, feryadına.

Sesimin yankısı yan odada çağlar.

Gece rengi saçları urgan, sesi ağıt.

Onun şarkıları yalnız bana ağır, 

bana ağlar.

Sevemez derler,

kurtulamaz yüzündeki 

tutturulmuş yüzlerden 

açamaz zindanlarını. 

Doğru.

İki on yıldır 

karnımın ortasında 

bir şeyler eksik.

Zindanıma sığdıramadığım

acımasız, arsız bir delik,

beni yıllar önce yuttu.

İki on yıldır,

değil karnımda, her yanımda bir şeyler eksik.

Çok da uğraşmadım, dolmadı.