Boğaz'a Doğru / POEM

Gün doğdu yine,

eski hastalıklarıyla teninde.

Patlıyor güneş, bulaş bulaş miyazma.

Elmanın cildinde, gözünün akında,

patlıyor güneş üstümüzde .

Öldüler, vurma yeter!

Kanı karıştı gözlerimize, ekrana.

Bulaştı sesi kulaklarımıza. 

Öldüler, yeter vurma!

Yürüyorum,

Boğaz'a doğru,

erguvanlar giyinmiş kanlı başlar.

Yağlanmış başlarda taç, kutsal.

Öyle sanmış ki kutlu doğurmuş kutlu ağızlar.

Dişlerini sökmeli o ağızların ve dikmeli 

Ankara toprağına.

Yeni analarımız doğacak dallarından.

Yeni atalar, çocuklar çekirdeğinden.

İrini, kanı, vıcık vıcık terinden 

doğacağız yeniden.

Yürüyorum,

Boğaz'a doğru, sağımda bir bahçe.

Portakal kokuyor.