Işık olmasın / POEM
Yüzleri aynı yüz,
bari ölüm farklı çürütür.
Benzer şeylerden konuşurlar,
Acının çığlığı farklı farklıdır.
Işık olmasın!
Yalnızca kokuları lazım.
Şehri gezip duracağım.
Ölüm enselerindeyken
onları o esnada tanıyacağım.
Işık olmasın,
görüp de hor görmesinler.
Bir komutan edasıyla değil,
bağışlayıcı bir anne gibi
dişli memelerime basarak
yürüyeceğim sokaklarında.
Dünya üstünde başka bir dünya.
Komple etten, kandan.
Bağrına basana kadar yiyeceğim,
Adından azad edinceye kadar.
Yorumlar
Yorum Gönder