Evsiz Adam Tiradı / POEM

Annesinin küçük oğlu,
babasının aslanı değilim.
Çatısız evim
ve sürgün yüklüdür meltemim.
Şerbet banyosunda
söylenen ismim
kovalar bir ömür beni.
Oysa ağıtlardır kavrayan bendimi.

Sır tutan bir dostum
bir de ben kaldım.
Ölülerin elinden tutar
ezgisine doyardım.
Tırnaklarımı geçirdim ve
doladım zamanın iki ucunu kollarıma.
Elimde şimdi kaldı.
Elimde ne vardı?

Kalan gidenin hesabı üzer bazılarını.
Tuzlu gözyaşları doyurmaz yüzsüz olanı.
Doydum ben.
Ölümlülerin dünyasında hükmüm geçmez.
Toprak yutar bedenimi,
gökyüzü tanık.
İşlenen cinayetin faili
sen ve ben,
yani tanıdık.