Şafağın Acısı / POEM

Bahar dalları

değil

şafağın acısı kaldı.

Akşam güneşi

değil

hatıralarım battı.

Kapı son kez kapandı.

Duydunuz mu gidiyor!

Sevenleri aradı mı bilmem,

seveni kalmadı,

geldiği gibi bir başına terk ediyor.

Yollar önünde,

başı önde, ağrısı var.

Şövale diye sayıklıyor.

Onu da,

onu, şunu götürsem diye.

Gittiği yere kendi bile sığmıyor.

Kapı son kez kapandı.

Duydunuz mu?

Gördünüz mü,

bildiniz mi?

Sır tutan bir dostum var,

bilmesine lüzum yok, anlar.

Şafağın acısını beraber tattık

aynı katrana bulandık,

aynı semada yankılandı sesimiz,

kuşluğa dayandık.

Kapı son kez.