Neredesin Kirke / POEM

Göz içinde
gözle baktım özüne

canın elem ellerinde
 avaz figan

okyanusların şarkısını mırıldanıyor.

Bir es vereyim dedim sözüne
 damla damla dost közüyle tutuştu ruhum
her boğuluşumda
  kelam seli içinde.

Tuzla yıkanıp,
imbatla kurulanalım,
 nedir bu hep zaiyat.
Kirke seslenirse, diner belki
  kulağımızdan feryat
 görünmüyor ama, çıkmadı hala,
imdat!